İş dünyasında her zaman VUCA dünyasında olduğumuzu ve sürekli değişen çevremize uyum sağlamamız gerektiğini duyuyoruz. Herkes çevikliğe doğru bir dönüşüm içinde olduğumuzdan bahsediyor. Bazı insanlar artık bunun ötesini göremiyor ve bunun kuruluşlar için ne anlama geldiğini merak ediyor olabilir.
Sözde şelale metodolojisinin aksine, çeviklik tamamen farklı bir kalibreye sahiptir. Agile ile şelale yönteminin ne olduğunu ve hangisinin ne zaman daha uygun olduğunu anlamaya çalışırken kafanızın karışması oldukça olasıdır.
Eğer siz de aynı şekilde düşünüyorsanız, size yardımcı olabiliriz, çünkü burada agile ve waterfall'un ne anlama geldiğini açıklıyoruz.
Şelale modeli
"Eski süpürgeler iyi süpürür" sloganına uygun olarak, denenmiş ve test edilmiş şelale yöntemi birçok şirkette kullanılmaktadır. Bu şaşırtıcı değildir ve kesinlikle her zaman yanlış değildir, çünkü şelale modeli proje yönetiminin klasiğidir ve birçok durumda etkili olabileceğini kanıtlamıştır.
Peki agile vs. waterfall somut olarak ne anlama geliyor? Şelale modeli, prosedürün somut olarak tanımlanmış başlangıç ve bitiş noktaları ile birbirini takip eden proje aşamaları halinde düzenlendiği doğrusal bir prosedür modelidir. Kabaca konuşmak gerekirse, bunu şu şekilde hayal edebilirsiniz:
Daha derine inmeden önce kısa bir not. Kısa bir süre önce 11 uluslararası çevik uzmanı – webinarına konuk ettik ve şu soruyu sorduk: Çevik yöntemleri nasıl doğru ölçeklendirirsiniz?
Sonuç olarak, örneğin aşağıdaki soruları ele alan bu harika video kaydı (İngilizce) ortaya çıktı:
- Aşağıdan yukarıya mı yoksa yukarıdan aşağıya mı başlamak daha iyidir?
- Liderlerin ortak bir vizyon üzerinde anlaşmalarını nasıl sağlarsınız?
- Doğru çevik çerçeve – nasıl seçilir ve aslında neden o kadar önemli değildir?
En sıcak tavsiyem: Bir göz atın! Nispeten uzun zaman alıyor ama her dakikasına değer.
Basit bir örnekle her şeye bakalım:
tanımlama aşamasındailk olarak neyin yaratılacağı belirlenir. Örneğin müşteri bir istek belirtiyor: Bir masa istiyor. Daha sonra gereksinimler analiz edilir ve tanımlanır ve yapılması gereken her şey için bir plan hazırlanır. Taslakta, daha sonra bir ürün taslağı, örneğimizde masanın bir taslağı oluşturulur.
Uygulama aşamasındaher şey daha somut hale gelir: malzeme seçeriz, kesin ölçüleri belirleriz ve masayı inşa ederiz. Kontrol aşamasında, her şeyin planladığımız gibi çalışıp çalışmadığını kontrol ederiz: Masa ayakta duruyor mu? Oranlar doğru mu? Değerlendirme daha sonra müşteri ile birlikte gerçekleşir: Ürünü teslim ediyoruz ve geri bildirim alıyoruz.
Öyleyse neden bir şeyi değiştirelim ki: Çalışan bir sistemi asla değiştirme.
Agile (yinelemeli) vs. şelale (doğrusal) metodolojisi
Şelale modelinin kesinlikle iyi yanları olsa ve birçok durumda etkili olsa da, şirketler daha çevik hale gelmeye dahil olmalıdır. Neden mi? Çünkü hepimizin içinde faaliyet gösterdiği dünya bizden giderek daha karmaşık ve çelişkili taleplerde bulunuyor ve bunlara şelale düşüncesiyle yanıt vermekte çoğu zaman zorlanıyoruz.
Şelale yönteminin bazı tehlikeleri vardır. Planlama ve yapı sayesinde yüksek bir güvenlik hissine sahip olsak da, süreçlerimizde çok bağlıyız. İş süreci oldukça statiktir ve kesin planlama nedeniyle sadece çok az miktarda esnek hareket alanımız vardır. Dinamik ortamımızda ihtiyacımız olan şey de tam olarak bu. İşte bu noktada çeviklik devreye giriyor. Şimdi şelale yöntemine karşı Agile'ye bir göz atalım.
Peki ama çevikliğin tanımı nedir? Buna göre Düden çeviklik şöyle bir şeydir "Çevikliği belirgin; hızlı ve çevik" ve bu tanım iş dünyası için de geçerlidir.
Şirketlerde çeviklik; stratejileri, yapıları ve süreçleri mevcut koşullara göre yinelemeli olarak uyarlayabilmek anlamına gelir. Dijitalleşme ve demografik değişim nedeniyle karmaşık değişimlerle karşı karşıya olduğumuz ve bu nedenle uyarlanabilir kalmamız gerektiği için bu çok önemlidir.
Bu arada, çevik dönüşüm bağlamında kısa bir not: Halihazırda aşağıdaki özelliklere sahip olduğunuzdan emin olmak ister misiniz? çevi̇kli̇ği̇ni̇zde doğru önceli̇kler Dönüşüm mü?
Ardından çevik dönüşümünüz için olgunluk kontrolümüzü yapın – sadece 3 dakika sürer. Hatta diğer üç yüzden fazla katılımcıya göre bir kıyaslama bile elde edersiniz. Düğmeye bakın 🙂
Çevik yöntemlerle bir masa inşa etmek
Daha önceki örneğe sadık kalalım: Müşteri bir masa istiyor. Bu yüzden ilk olarak bir eskiz yaparak başlıyoruz. Bunu müşteriye gösteriyorum ve o da bu şekilde hayal edip etmediğine karar veriyor. Eğer değilse, eskiz tekrar uyarlanır. Eskiz biter bitmez malzemeyi seçiyorum ve müşteriye yinelemeli olarak her şeyin onu tatmin edip etmediğini soruyorum.
Belki müşteri daha sonra şöyle der: "Oh hayır, sanırım kiraz yerine çam tercih ederim". Yani sonuçta farklı bir ahşap: bu yüzden yeni bir seçim yapıyoruz. Daha sonra masa monte edilir ve burada da müşteriye düzenli olarak danışılır ve gerekirse değişiklikler yapılır.
Görebilirsiniz: Çevik metodoloji, karmaşık ortamda önemli olan değişen gereksinimlere esnek bir şekilde tepki vermemizi sağlar.
Bu nedenle, şelale metodolojisinin statik yapısı her zaman yeterli değildir. Buna ek olarak, şelale modelindeki katı anlayış nedeniyle uygulamadaki hatalar ancak değerlendirme sırasında ortaya çıkabilir. Bu da esnek bir uyarlamaya kıyasla önemli ölçüde daha yüksek düzeltme maliyetlerine yol açacaktır.
Agile otobüslerinin çoğu daireler halinde dolaşıyor....
...ve yüzeysel semptomları tedavi etmek. Sürdürülebilir bir zihniyet değişimi için psikoloji –'yi kullanma zamanı.
İş dünyasında şelale yöntemlerine karşı Agile
Şirketlerde çevik ve yinelemeli süreçler tasarlamak genellikle hala zordur. Bunun nedeni, insanların doğaları gereği riskten kaçınma eğiliminde olmaları ve bazen onlarca yıldır profesyonel bağlamlarında şelaleler tarafından şekillendirilmiş bir düşünce modeliyle sosyalleşmiş olmalarıdır.
Burada riskten kaçınma, karar verme durumlarında en az risk –, yani sonuca ilişkin en az kayıp – ile ilişkili olan seçeneği seçme eğilimini ifade etmektedir. (bkz. Kahneman & Tversky, 1979)
Agile ve şelale yöntemleri bu sözde güvenlikten vazgeçmemizi gerektirir: denenmiş ve test edilmiş yöntemlere geri dönmek ve sabit yapılar ve ilkeler kullanmak yerine, planlama illüzyonunun eski düşünce kalıpları parçalanır ve iteratif yöntemler kullanılır. Belirsizliği planın bir parçası olarak yorumlayan yeni – görünüşte riskli – prosedürleri uygulamak gerektiğinden, bu başlangıçta belirsizlikte algılanan bir artışa yol açar.
Bu belirsizlik için planlama yapmak uzun vadede gerekli esnekliği sağlar. Eylem için bir dizi seçenek geliştiriyoruz ve bu da VUCA çalışma dünyasında güvenliği istikrarlı hale getiriyor.
Dinamikleri ve istikrarı dengede tutmak
– çevik metodolojisinin yanı sıra – şelale metodolojisi de bazı dezavantajlar içermektedir:
- Agile yöntemleri planlama belirsizliklerini görünür hale getirir ve bunları dikkate alır, böylece planlar yeni bulgular için daha fazla kapsam içermelidir
- Yeni bulgular başlangıçta planlanan sonuçtan sapmalara yol açabileceğinden, somut sonucu tahmin etmek daha zordur.
- Belirtilen nedenlerden dolayı, klasik şelale projesinin aksine başarılar daha az hesaplanabilir görünmektedir.
Tabii ki, projeye bağlı olarak, farklı yaklaşımlar az ya da çok uygundur.
Şelale modeli özellikle önceden bilinen ve sabit gereksinimler içeren projeler için uygundur.
Agile yöntemleri özellikle birçok öngörülemeyen faktörün ortaya çıkabileceği ve bu nedenle esnek yansıma döngülerinin gerekli olduğu projeler için idealdir. Çoğu teknolojik projede bu tür bir belirsizlik kaçınılmazdır, bu nedenle çevik yöntemler özellikle bu alanda yükseliştedir.
Bu arada: Ekibinizde veya şirketinizde özellikle çevik bir zihniyet talep etmek istiyorsanız, şu makalemize göz atmanızda fayda var çevi̇k zi̇hni̇yeti̇n arkasindaki̇ i̇nanilmaz gerçek.
Agile vs. şelale yöntemi veya kombinasyonu?
"Çeviklik" hakkındaki tüm bu abartılarla birlikte, bazen çevik yöntemleri her derde deva olarak görme eğiliminde olabiliyoruz. Bu yanlış. Bu metnin belki de şaşırtıcı sonucu açıktır.
Görünen o ki her iki metodolojinin birleşik hedefe verimli bir şekilde götürür (Herrmann, 2007). Bu tür kombinasyonlar, şelale modelinin gerekli olduğu ancak bunun projenin karmaşıklığına uygun olmadığı durumlarda faydalıdır.
Her iki yöntemin bir tür orta noktası, sözde Özellik Odaklı Geliştirme (FDD).
At FDD Şelale metodolojisinde olduğu gibi, bireysel, sabit dizilerle somut, uzun vadeli bir plan geliştirilir: özellikler. Bununla birlikte, bireysel özellikler çok kısadır, bu da değişen gereksinimlere kısa vadeli tepkiler verilmesini sağlar. Bu yaklaşım çevik yöntemler kadar yinelemeli değildir, ancak uygun olduğu durumlarda uygun bir orta yolu temsil eder.
Ve böylece oldukça kafa karıştırıcı bir sonuca varıyoruz: Her zaman Agile olmak zorunda değildir vs. Şelale yöntemi. İki yöntem de birbirini tamamlayabilir. Her ikisinin de haklı gerekçeleri vardır. Projeye ve bağlama bağlı olarak.
Ancak çevik yöntemler birçok kişi için hala keşfedilmemiş bir alan olduğundan, haklı olarak kendilerine çevik yöntemleri nasıl deneyebileceklerini soruyorlar.
Nasıl başlayacağınızdan emin değil misiniz?
Birçokları için "çeviklik" hala keşfedilmemiş bir bölge. Haklı olarak kendilerine şunu soruyorlar: Projeyi çevik bir şekilde mi yoksa şelaleye göre mi yapmayı tercih ederim? Çevik yöntemlerle nasıl başlayabilirim? Buna "çevik" bir yanıt şu olabilir: Deneylere başlayın. Farklı şeyleri yinelemeli olarak deneyin.
Klasik olarak, çevik yöntemler "yeni başlayanlar" için de ideal olan iki şekilde tanıtılır: Kanban ve retrospektifler.
Klasik bir başlangıç noktası olarak Kanban ve retrospektifler
Kanban, her ekip üyesinin mevcut faaliyetlerini şeffaf hale getirdiği, herkes tarafından görülebilen (Kanban) bir pano kullanır. Bu, iletişimi, verimliliği ve nihayetinde projenin başarısını teşvik eder. Kanban hakkında daha fazla bilgi bulabilirsiniz Burada.
Retrospektiflerin arkasındaki temel fikir, düzenli olarak bir ekip olarak birbirimizi aktif bir şekilde yansıtmaktır. Tipik olarak her iki haftada bir retrospektif bir toplantıda oturur ve şu gibi sorular sorarsınız: Şu anda ne iyi gidiyor? Ne o kadar iyi gitmiyor? Ve işleri daha iyi hale getirmek için ne gibi önlemler alabiliriz?
Eğer çevik yöntemleri kullanmayı düşünüyorsanız...
Hala uygun bir retro pano arayışındaysanız, makalemiz size bu konuda yardımcı olabilir: Karşılaştırıldığında en iyi retro boards.
Kaynaklar
Richard H. Thaler, Amos Tversky, Daniel Kahneman, Alan Schwartz, Miyopluğun ve Kayıptan Kaçınmanın Risk Alma Üzerindeki Etkisi: Deneysel Bir Test, The Quarterly Journal of Economics, Cilt 112, Sayı 2, Mayıs 1997, Sayfa 647–661, https://doi.org/10.1162/003355397555226
Herrmann, A. (2007). Şelale ve Çeviklik Arasında Özellik Güdümlü Geliştirme.
https://www.pinuts.de/blog/webstrategie/projektmanagement-wasserfall-gegen-scrum
